مقایسه خود با دیگری

‎احتمالا اکثر افراد زمانهایی در زندگی‌ این کار را انجام داده اند: «مقایسه خود با دیگری».

انسان بیشتر مواقع شرایط و موقعیت خود را با دیگران براساس آنچه از زندگی آنها می‌بیند، مقایسه می‌کند. اگر این کار صرفا یک مقایسه ساده بود مشکلی پیش نمی‌آمد. اغلب فرد بعد از مقایسه خود با دیگران، به قضاوت خود می‌پردازد و متاسفانه کسی بدتر و ظالم‌تر از خود فرد برای قضاوت کردن خویش نمی باشد.

مشکل بزرگ افراد با ذهنیت مقایسه گر این است که، مدام در حال مقایسه ی موضوعات هستند, بنابراین، دیگران را اذیت می کنند, خود نیز اذیت می شوند و هرگز برنده نخواهند بود.

سوال : آیا خودتان را با افرادی که در موقعیتی پایین‌تر از شما قرار دارند مقایسه می کنید؟ یا خودتان را با کسانی که شرایط‌شان از شما بهتر است می‌سنجید ؟

به هر حال اگر جواب شما به هر سوال مثبت باشد باعث عقب افتادنتان می شود. در مورد اول نیاز به پیشرفت احساس نمی شود و این کار باعث می‌شود فکر کنید که به اندازه کافی موفق هستید و در جا بزنید و در مورد دوم از این مقایسه اغلب مواقع احساس عقب ماندن خواهید کرد و در مسیر رسیدن به اهداف‌تان اعتماد بنفس لازم برای تلاش کردن را نخواهید داشت و ممکن است دلسرد شوید.

بهترین حالت چیست؟ چه باید کرد؟

بدیعی است که برای تحقق رویاهایمان، لازم است به سمتش حرکت کنیم. این حرکت، عبور از تحولاتی درونی است به سمت تغییراتی بیرونی. با این حساب هیچ شخصی برای قیاس بهتر از خودمان در گذشته ی خودمان نمی باشد. این سالم ترین شیوه ی مقایسه است که جلو برنده، انگیزاننده و تاثیر گذار خواهد بود.

یک پیشنهاد برایتان دارم، هر وقت متوجه می‌شوید در حال مقایسه خود با دیگران هستید، لحظه‌ای صبر کنید و به افکارتان دقت کنید، سپس به جهت مناسب هدایتش کنید. به جای این‌ که به دام وسوسه مقایسه خود با دیگران بیفتید چند سوال ساده زیر را از خود بپرسید:

چه کاری را امروز می‌توانم انجام دهم که سه، پنج یا حتی یک سال قبل نمی‌توانستم؟

چه تصمیم‌های جدیدی گرفته‌ام که می‌توانند، من را در مسیر جدیدی قرار دهند؟

چه چیزهایی امسال به دست آورده‌ام که می‌توانم آن را با شرایط سال قبل همین موقع مقایسه کنم؟

 به این فکر کنید که:

چه کاری را اخیرا انجام داده‌اید که تصور نمی‌کردید روزی بتوانید انجام دهید؟

زندگی‌تان چقدر بهتر شده است؟

چه رفتار‌های منفی در شما وجود دارد که جلوی پیشرفت‌تان را گرفته بود و از دست آن خودتان را رها کرده‌اید در حالی که هرگز فکر نمی‌کردید از شر آن رفتارها خلاص شوید؟

چه رفتار مثبتی را توانسته‌اید تاکنون وارد زندگی‌تان کنید؛ رفتار مثبتی که به آن هرگز توجهی نداشته‌اید؟

میکل آنژ، مجسمه‌ساز معروف ایتالیایی جمله ای زیبا دارد:

«درون هر تکه سنگ، مجسمه‌ای نهفته است و این وظیفه مجسمه‌ساز است که آن را کشف کند».

لازم است از خود مراقبت کنی تا، اینکه دیگری با تکه سنگ وجود خود چه می‌کند، دغدغه ات نشود. چیزی که اهمیت دارد این است که شما چگونه مجسمه وجود خود را از زندان سنگ آزاد می‌کنید. به وجود خود به دیده ی احترام، توجه، دلسوزی و تحسین بنگر.

شما لازم است بدانی و باور کنی که منحصر به فردی و “هر آن چه هستی” کافی و عالی است. تنها زمانی خواهی درخشید که “بهترین خودت” در “نوع خودت” باشی. روزی یک قدم هرچند کوچک روبه ایده آل خودت از خودت، سالی سیصد و شصت و پنج قدم شما را به ایده آلت نزدیک میکند و مطئنا پنج سال بعد جای متفاوتی در مقایسه با  از امروز خواهی بود. این بهترین نوع قیاسی است که من می شناسم.

پریسا پوران